"Przerwanie milczenia" - kroki w terapii DDA/DDD

Co to znaczy przerwanie milczenia, dlaczego jest to takie ważne? W terapii grupowej DDA/DDD to jest taki moment, w którym po raz pierwszy prawda wychodzi na jaw, ponieważ główną cechą w domu, w którym była dysfunkcja albo uzależnienie jest milczenie. Z jakiegoś powodu, lęku, wstydu czy zaprzeczeń rodziny często przez całe lata nie mówiły, nie przyznawały się do tego, nie mówiły niczego ważnego na temat picia, zażywania innych substancji czy dokonywanej się w domu przemocy słownej lub fizycznej czy opuszczenia; i pomimo faktu tego, że w rodzinie był alkohol lub inna dysfunkcja, ten temat zazwyczaj był pomijany, nigdy nie mówiło się o tym wprost. Tak jak w bajce "Nowe szaty cesarza", wszyscy widzieli że cesarz był nagi ale nikt o tym nie powiedział - wszyscy na to patrzylo ale udawali, że tego nie widzą. Rozmowy były powierzchowne, o niczym, przez całe lata nie poruszało się żadnego ważnego tematu.

Jakie może mieć skutki takie milczenie? Jedną z podstawowych rzeczy, która dzieje się w rodzinie jest rozpad emocjonalny, często pojawia milczenie, takie milczenie staje się przygniatające i doprowadza do tego, że każdy członek rodziny stara się unikać cierpienia i w efekcie to co się dzieje, to że nikt nikogo nie słucha i nie słyszy.

W niektórych rodzinach takim przyjętym sposobem odnoszenia się do uzależnionego rodzica jest wieczne narzekanie na niego i wtedy wszyscy zaczynają narzekać. Ale to jest klu - nikt nie mówi o uczuciach, na temat własnych uczuć, o tym się nie rozmawia, o cierpieniu, o pustce, o osamotnieniu. Nikt ze sobą nie rozmawia a całą winę zrzuca się na osobę uzależnioną. Ponieważ tych uczuć jest bardzo dużo, zaczynamy oszukiwać samych siebie, że najlepszym sposobem na radzenie sobie z uczuciami jest zaprzeczenie tego, że w ogóle je mamy i kiedy tak robimy to wydaje nam się, że uczucia są najmniej ważne i osłabiamy ich intensywność, one się tlą, cały czas są ale mocno schowane aż wreszcie, w przyszłości niespodziewanie znowu się nam ujawnią. 

Zaprzeczanie nie jest niczym złym, na co dzień zaprzeczamy (kiedy szybko musimy poradzić sobie z jakąś sytuacją i potem to przeżuwamy) natomiast problem powstaje wtedy, gdy zaczynamy oszukiwać samych siebie i przestajemy być świadomi tego, że wciąż zaprzeczamy. I dzieje się tak, gdy tracimy kontakt z naszymi bezpośrednimi doświadczeniami, że przestajemy być wrażliwi na codzienne zdarzenia i zaczynamy trudne dla nas, traumatyczne doświadczenia bagatelizować, udawać, że mają dla nas niewielkie znaczenie albo że ich w ogóle nie było.

Alkoholizm jest nazywany chorobą zaprzeczania. Pijąca osoba zaprzecza cierpieniu jakie odczuwa, które związane jest z jego uzależnieniem i to też dotyczy członków jego rodziny. W rodzinach z innymi dysfunkcjami również się zaprzecza, temu co dziecko widzi lub zniekształca jego wnioski i uczucia. 
​
Przerwanie milczenia oznacza rezygnację z zaprzeczania, które często było wykorzystywane aby siebie chronić. Przerwaniu milczenia mogą towarzyszyć objawy somatyczne, niepokój, problemy ze snem, spocenie ciała, rozdrażnienie, płaczliwość - objawy te oznaczają bycie w procesie. 

Przerwanie milczenia dla każdej osoby, oznacza zupełnie coś innego. Dla jednych to przerwanie wewnętrznego milczenia, wysłuchanie i potraktowanie siebie poważnie, być może po raz pierwszy w życiu, dla innych przerwanie zewnętrznego milczenia i głośne mówienie po raz pierwszy, być może do innych członków rodziny o sprawach, być może dotąd nie wypowiedzianych, Celem tego uzdrowienia jest nauczenie się otwartego mówienia innym o własnych doświadczeniach i potrzebach. Zaprzeczanie odbiera życiu realność, odwraca uwagę od wszystkiego co powoduje, że jest nam źle i cierpimy Przerwanie milczenia uruchamia cały wachlarz uczuć. Osoby, które przerywają milczenie w terapii grupowej często mówią, że czują ulgę, że wreszcie, w atmosferze empatii i zrozumienia mogły powiedzieć o tym, co było dla nich trudne.